Το έργο «Αποκατάσταση – διαρρύθμιση διατηρητέου κτιρίου στη Μύρινα Λήμνου, ιδιοκτησίας Δήμου Μύρινας (πρώην οικία Σαχτούρη)» υλοποιήθηκε από την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Βορείου Αιγαίου στο διάστημα από το 2011 έως το 2015, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2007-2013, Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κρήτη και Νήσοι Αιγαίου 2007-2013». 

Η πρώην «οικία Σαχτούρη» βρίσκεται επί της οδού Κuδά στην περιοχή Ρωμαίικος Γιαλός στη Μύρινα Λήμνου. Έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3822/54221/17.10.2001 (ΦΕΚ 1471/Β/29-10-2001) Υπουργική Απόφαση και ανήκει στο Δήμο Λήμνου, από τον οποίο παραχωρήθηκε στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Βορείου Αιγαίου μέχρι την αποπεράτωση των εργασιών αποκατάστασης.

Το κτίριο κτίστηκε το 1858, όπως προκύπτει από επιγραφή σε εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα πάνω από την κεντρική είσοδο, από Λημνιακής καταγωγής Έλληνες της Αιγύπτου και χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία. Αποτελεί κλασικό δείγμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της Λήμνου με αξιόλογα μορφολογικά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για τριώροφο κτίριο με ξύλινη κεραμοσκεπή και συνολική επιφάνεια κτιρίου 327.30 τ.μ. Στο ισόγειο και τον α’ όροφο, η φέρουσα κατασκευή είναι περιμετρική λιθοδομή, ενώ ο β’ όροφος ήταν κατασκευασμένος από ξυλόπηκτη οπτοπλινθοδομή. Στην κύρια όψη η είσοδος τονίζεται σε εσοχή, ενώ στο β’ όροφο υπάρχει εξώστης. Στη νότια όψη του κτιρίου υπάρχει κατασκευή ημιυπαίθριου χώρου που στηρίζεται σε πέτρινη κολώνα με λαξευτή λιθοδομή και σε πετρόκτιστο τοίχο ανατολικά. Το κτίριο ήταν επιχρισμένο στις τέσσερις όψεις του και μόνο στη βορειοανατολική γωνία έφερε γωνιόπετρες, οι οποίες στην ανατολική όψη είχαν καλυφθεί με σοβά. Τα παράθυρα ήταν επιμήκη και έφεραν ξύλινα υαλοστάσια και παντζούρια. Οι πόρτες ήταν και αυτές ξύλινες δίφυλλες. Η πόρτα της κύριας εισόδου στο επάνω μέρος έφερε σταθερό φεγγίτη με περίτεχνο προστατευτικό κιγκλίδωμα, όπως και παράθυρα του ισογείου στην πρόσοψη. Η εσωτερική διαρρύθμιση των χώρων του ισογείου και των ορόφων ακολουθεί την τυπολογία των κατοικιών που βρίσκονται στο Ρωμαίικο Γιαλό της Μύρινας, αντιπροσωπευτικών της λαϊκής αρχιτεκτονικής της Λήμνου: κεντρικό χολ-κλίμακα ανόδου στους ορόφους με περιμετρικά δωμάτια. 

Οι λιθοδομές παρουσίαζαν σε πολλά σημεία διαμπερείς ρηγματώσεις και τοπικές καθιζήσεις λόγω της υψηλής στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα. Όλα τα ξύλινα φέροντα στοιχεία της στέγης είχαν υποστεί σημαντική διάβρωση, ορισμένα δε τμήματά της έλειπαν εντελώς. Η διάβρωση της στέγης επέφερε περαιτέρω διάβρωση των ξύλινων φερόντων στοιχείων του β’ ορόφου, ο οποίος παρουσίαζε εκτεταμένες ρωγμές και μικρή απόκλιση από την κατακόρυφο. Το κτίριο κινδύνευε άμεσα από κατάρρευση και η στέγη και ο β’ όροφος καθαιρέθηκαν το 2001 λόγω επικινδυνότητας.

Βασικός προσανατολισμός της μελέτης αποκατάστασης ήταν να αποκτήσει το κτίριο την απαραίτητη στατική επάρκεια και αντοχή των επιμέρους στοιχείων του και να εκσυγχρονιστούν οι εγκαταστάσεις του σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις, χωρίς να αλλοιωθούν τα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του. Στο πλαίσιο αυτό, βασικοί στόχοι του έργου ήταν να αποκατασταθούν τα αρχιτεκτονικά, μορφολογικά και τυπολογικά στοιχεία του κτιρίου, να αποκατασταθεί η φέρουσα ικανότητά του, με τη στερέωση-ενίσχυση του υφιστάμενου κελύφους και την ανακατασκευή του δομικού συστήματος που έχει εκλείψει, και συγχρόνως να  γίνει η εγκατάσταση των απαιτούμενων σύγχρονων δικτύων και εξοπλισμού, ώστε το κτήριο να καταστεί λειτουργικό ως προς την νέα του χρήση. Γενικά, η αποκατάσταση του κτιρίου έγινε εξωτερικά στην αρχική του μορφή, ενώ στο εσωτερικό έγιναν μικρές απαραίτητες προσαρμογές για την εξυπηρέτηση των νέων λειτουργιών. Η μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης προέβλεπε τη μετατροπή του κτιρίου σε πολύκεντρο, ένα χώρο δηλαδή όπου θα φιλοξενούνταν ποικίλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες.